اِندوکاردیت (به انگلیسیEndocarditis) یا التهاب درون‌شامه قلب به معنی استقرار و تکثیر عامل عفونی در سطح داخلی قلب (اِندوکارد) و دریچه‌ها می‌باشد. اندوکاردیت باکتریایی بیماری خطرناک و گاه کشنده‌ای است.

علایم بیماری

خستگی و ضعف، تب، لرز و تعریق زیاد خصوصاً در شب، کاهش وزن، وجود صدای غیرطبیعی در قلب، تنگی نفس، تند یا نامنظم شدن ضربان قلب است. بیمارانی که بیماری دریچه‌ای قلب یا دریچه مصنوعی یا بیماری مادرزادی قلب دارند در صورت وجود باکتری در خون (باکتریمی) در معرض ابتلا به اِندوکاردیت هستند؛ لذا باید آنتی‌بیوتیک پیشگیری‌کننده (پروفیلاکتیک) دریافت کنند، به خصوص هنگام بیماری و دندانپزشکی. به ندرت افراد با قلب طبیعی نیز دچار اِندوکاردیت می‌شوند. قارچها نیز می‌توانند عامل اِندوکاردیت باشند. درمان آندوکاردیت عفونی آنتی‌بیوتیک طولانی مدت و اغلب وریدی است.

بیماری پریودنتال و بیماری‌های قلبی

مطالعات مختلفی نشان داده‌است که بیماری پریودنتال با بیماری‌های قلبی در ارتباط است اما تاکنون مطالعه‌ای مبنی بر اثبات رابطه علت و معلولی بیماری پریودنتال با بیماری‌های قلبی منتشر نشده‌است. اثبات این رابطه به دلیل شباهت عوامل خطر بیماری‌های قلبی و بیماری لثه، مشکل است. برخی عوامل خطر مشترک این دو بیماری عبارتند از:

مصرف سیگار

تغذیه نامناسب

دیابت

جنسیت (مذکر)

تحقیقات نشان داده‌است که بیماری‌های پریودنتال خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی را افزایش می‌دهد. محققین بر این باورند که التهاب ایجاد شده ناشی از بیماری پریودنتال می‌تواند عامل این ارتباط باشد. همچنین بیماری پریودنتال می‌تواند شرایط بیماری قلبی را بدتر کند. افرادی که در معرض خطر ابتلا به بیماری اندوکاردیت عفونی قرار دارند باید قبل از درمان‌های دندانپزشکی، آنتی‌بیوتیک مصرف کنند. تعیین این شرایط و تجویز آنتی‌بیوتیک توسط پریودنتیست و متخصص قلب انجام می‌شود.

فهرست
Call Now Button